AZJA 2010 - NOWA WLOCZEGA
Znacie jakieś. Jako iż w dziale dużo historii się przetacza to zakładam temat.Każdy może tu wpisać ciekawe według siebie postacie obojętnie czy to polityk , żebrak , artysta , czy wojak. Moje kilka typów.
Armand-Jean du Plessis de Richelieu (ur. 9 września 1585 w Paryżu, zm. 4 grudnia 1642 tamże) – francuski książę, kardynał, pierwszy premier Francji. W moim przekonaniu jest postać która Francuzom wiele dała a także która jest jedną z barwniejszych postaci z całej historii świata.
Jan Žiźka z Trocnova (ur. ok. 1360 w Trocnovie, zm. 11 października 1424 w Pribyslaviu) – przywódca i strateg taborytów w czasie wojen husyckich. Czeski bohater narodowy. Genialny dowódca który wyprzedzał swe czasy. Zaintersowałem się nim przypadkowo ponieważ akurat "Trylogie husycką" przeczytałem. Aż zadziwiło mnie że nie przegrał ani jednej bitwy bo uwaząłem że takich dowódców nie ma i nie było.
Ryszard Henryk Riedel (ur. 7 września 1956 w Chorzowie, zm. 30 lipca 1994 tamże) – wokalista i autor tekstów piosenek, wieloletni lider zespołu Dżem. Uznawany za jednego z najlepszych polskich wokalistów w historii. Początkowo Riedel był siłą napędową całego zespołu. Nie tylko śpiewał, ale i pisał teksty piosenek, grał na harmonijce ustnej, miał wkład w komponowanie muzyki, projektował okładki płyt. Nigdy za bardzo nie przepadałem za nim ale był naprawde wyrazisty.
No teraz wy piszcie o tym kogo uznaliście za ciekawego
Bernhard van Lippe-Biesterfeld (ur. 29 czerwca 1911 w Jenie, zm. 1 grudnia 2004 w Utrechcie) - niderlandzki książę, ojciec aktualnej królowej, z konieczności członek NSDAP mianowany później oficerem SS, w trakcie wojny mimo grożących mu represji wspierał politycznie wojska aliantów, w okresie zimnej wojny starał się o nadanie orderów królewskich polskim spadochroniarzom z 1-wszej samodzielnej brygady spadochronowej czym naraził się zarówno rządowi ludowemu jak i brytyjskim notablom (ordery przyznano w roku 2006, już po śmierci księcia).
Simo Hayha - ps. Biała śmierć, fin. Valkoinen Kuolema, ros. Белая смерть (ur. 17 grudnia 1905 w Rautjärvi, zm. 1 kwietnia 2002 w Hamina) – fiński strzelec wyborowy, najskuteczniejszy snajper w historii wojen.
W 1925 wstąpił do armii fińskiej. W czasie wojny zimowej 1939-1940 służył jako snajper. W ekstremalnych warunkach (temperatura od –20 do –40°C), ubrany w biały ubiór ochronny, zabił 505 żołnierzy Armii Czerwonej.
Używał fińskiego wariantu karabinu wyborowego Mosin M28, bądź też M28/30 "Pystykorva" z muszką i szczerbinką zamiast celownika optycznego. Uzasadniał to tym, że przy używaniu celownika optycznego snajper musi podnieść głowę wyżej, a poza tym możliwość wystąpienia odbić światła na soczewkach celownika zwiększa ryzyko wykrycia strzelca. Używał też pistoletu maszynowego Suomi oraz pistoletu Lahti L-35, z których zabił jeszcze ponad 200 nieprzyjaciół, co daje mu w sumie ponad 705 trafień śmiertelnych. Jego akcje wpływały demoralizująco na oddziały ZSRR. Sowieci wielokrotnie i bezskutecznie próbowali go zlikwidować, przeprowadzając naloty bombowe i używając ciężkiej artylerii oraz wysyłając swoich snajperów. Najlepszym rezultatem, jaki osiągnęli, było zniszczenie płaszcza Simo, w który zaplątał się odłamek szrapnela. Pewnego dnia parę metrów od niego spadł sowiecki pocisk. Simo cudem przeżył, odnosząc tylko lekkie rany, które nie zagrażały jego życiu.
6 marca 1940 został postrzelony w szczękę. Pocisk przekoziołkował po uderzeniu i opuścił jego głowę. Zanim stracił przytomność zdążył jeszcze zastrzelić sowieckiego żołnierza który go zranił. Jeden z żołnierzy, którzy odnosili go do punktu opatrunkowego, opowiadał "brakowało mu połowy głowy". Odzyskał przytomność 13 marca, w dzień zawarcia pokoju. Wkrótce po wojnie marszałek Carl Gustaf Mannerheim awansował go z rangi kaprala do stopnia podporucznika. Nikt inny w historii Finlandii nie został awansowany tak wysoko w tak krótkim czasie.
Minęło kilka lat zanim całkowicie wyzdrowiał z odniesionych ran. Sowiecka kula zniszczyła jego szczękę i rozerwała policzek. Po wojnie zajął się polowaniem i hodowlą psów. Swoje ostatnie lata spędził w małej wiosce Ruokolahti znajdującej się w południowo-wschodniej Finlandii, a leżącej 15 km od rosyjskiej granicy.
Kiedy w 1998 spytano go o sekret jego celności, odpowiedział: – Praktyka, zaś swój rekord ponad 705 zabitych wrogów skomentował słowami: Robiłem to, co mi kazano – najlepiej, jak mogłem.
Katorg piwko za Żiżkę, ja dodam od siebie, że ten genialny strateg odniósł te wszystkie sukcesy będąc praktycznie ślepym (miał tylko jedno oko na które bardzo słabo widział). Postać naprawdę barwna i wyjątkowa, mająca wspaniały pomnik w Pradze. Zainteresowanym bardzo polecam książkę pracownika naukowego UG Anny Paner, Jan Žiźka z Trocnova, wydaną w Gdańsku w 2002 roku.
Ja ze swojej strony polecę Stanisława Augusta Poniatowskiego.
To, że jest postacią bardzo kontrowersyjną, jest rzeczą oczywistą. Za Targowicę można mieć do niego pretensje. Ale tak naprawdę król oceniany jest przez pryzmat tej Targowicy, i rozbiorów. Mało kto zauważa jego skuteczną pracę u podstaw. To, jak za jego panowania zmieniła się mentalność szlachty. Niesamowitą zdolność do wyszukiwania niezwykle kompetentnych współpracowników. Że wspomnę nazwisko Scipione Piatollego, który wydatnie przyczynił się do powstania Konstytucji 3-go maja, czy Karola de Pertheesa, kartografa, który sporządził mapy Rzeczypospolitej używane przez praktycznie całe następne stulecie.
Dalej należy wspomnieć niezwykłe zdolności do budowania sojuszy. To, jak w czasie Sejmu Czteroletniego zbudowałł własne stronnictwo jest naprawdę niezwykłe.
Jedyne, co tak naprawdę można mu zarzucić, to to, że nie był mężem stanu, a "tylko" wielkim organizatorem, i względy praktyczne nie pozwalały mu dostrzec potencjału szalonego ducha polaków (i dlatego wybrał Targowiczan- liczył, że w ten sposób udobrucha Katarzynę)
Dla zainteresowanych polecam "Sejm Czteroletni" Waleriana Kalinki, naprawdę monumentalne dzieło opisujące Sejm Czteroletni (a to ci niespodzianka), z punktu widzenia króla. Nieocenione są także pamiętniki Poniatowskiego, ale tu należy pamiętać, że król pisał je z konkretnym zamiarem.